گياهان در فضاي باز/درختچه توري:

نام علمي : Lagerstroemia SPP

خانواده : LYTHRACEAE

اين گياه داراي گونه هاي زيادي است كه برخي از آنها برگريز وعده اي هم هميشه سبز ميباشند. برگهايشان مركب، بيضي شكل، كامل و به طول 5/2 تا 5 سانتيمتر بوده كه بصورت متقابل، متناوب يا چرخه سه تايي قرار گرفتهاند. رنگ برگها در بهار سبز روشن متمايل به قرمز و در پاييز نارنجي يا قرمز و گاهي زرد ميباشد. گلها با گلبرگهاي چيندار، به قطر حدود 5/3 سانتيمتر، در خوشه هاي مركب گرد يا كمي مخروطي و به طول 5 تا 30 سانتيمتر، در انتهاي شاخه ها تشكيل ميشوند. رنگ گلها قرمز، صورتي، بنفش، سفيد يا صورتي ملايم بوده و دوره گلدهي طولاني، از اوايل تيرماه تا اواخر شهريور ماه ميباشد. پوست تنه توري صاف و برنگ خاكستري روشن مايل به سفيد است كه وقتي كنده ميشود قسمت داخلي صورتي رنگ است. شاخه ها بدون كرك، چهارگوش و مايل به قرمز هستند. ميوه آن كپسول كروي است كه حاوي تعدادي تخم ميباشد.

مهمترين گونه هاي آن عبارتند از :

. L. indica , L. speciosa , L. elegans , L. loudoni , L. pubra , L. violacea دراين ميان گونه L. speciosa يا L. reginae با نام انگليسي « Queen crape Myrtle » نوع درختي با ارتفاع بيش از 18 متر ميباشد كه در مناطق حاره يافت ميشود . تنها گونه اي كه به وفور جهت تزئين باغها ، پاركها، حواشي خيابانها ، اتوبانها و بلوارها كاشته ميشود ، « L. indica » است كه بومي چين است . اين درختچه به دوفرم ديده ميشود :

* درختچه هاي كوتاه كه سرعت رشد آنها كم بوده ، رشد طولي و گسترش عرضي يكساني دارند .

* درختچه هاي بلند كه ارتفاع آنها از 5/1 تا 9 متر متغير بوده ، پس از تربيت بصورت درخت ، تنه هاي زيبايشان نمايان ميشود .

نيازهاي اكولوژيكي :

1 ـ خاك : بهترين خاك براي كاشت توري ، مخلوطي از خاك تازه باغچه و خاك برگ به ميزان مساويست. بايستي در پاييز هر سال مقداري خاك مناسب ( مخلوط بالا ) در پاي بوته ها اضافه كرد . اين عمل باعث ميشود كه ريشه هاي سطحي كاملاً پوشيده شده و درزمستان از خطر سرمازدگي محفوظ بمانند . همچنين طي عمليات مكانيكي حذف علفهاي هرز آسيب نبينند . اين مسئله بايد خصوصاً در مورد درختچه هاي توري حواشي بزرگراه چمران مورد توجه قرارگيرد . زيرا درختچه هايي كه در بالاي كرت در اين منطقه قرار گرفته اند و ريشه هايشان كاملاً از خاك پوشيده شده ، سالم تر و قوي تراز درختچه هايي هستند كه در گودي كرت قرار گرفته اند .

2 ـ نور : نيازتوري به نور مستقيم خورشيد زياد است ، به همين جهت بايد در مكانهاي بازوكاملاً آفتابگير و به دور از هرگونه سايه درخت ، ساختمان ياديوار بلند كاشته شود تا حداكثر گلدهي را داشته باشد .

در درختچه هاي توري حواشي بزرگراه چمران اهميت اين مسئله كاملاً بارزاست ، زيرا درختچه هاي واقع در حاشيه غربي بزرگراه كه بدور از هرگونه سايه قرار گرفته اند ، سريعاً به گل نشسته و گلهاي بيشتري نيز توليد كرده اند ، ولي درختچه هاي حاشيه شرقي كه در زير سايه درختان بلند ، تپه ها و ساختمانها قرار گرفته اند ، ديرتر گل داده اند . مسئله نور از جنبه ديگري نيز حائز اهميت است و آن بروز بيماريهاي قارچي است . زيرا در شرايط سايه بدليل بالا بودن رطوبت ، رشد قارچها ( عوامل سفيدك ) افزايش مييابد.

3ـ آب : توري در فصل رشد احتياج به آبياري با فاصله ولي عميق دارد. در زمستان احتياجي به آبياري نيست.

4ـ دما : اين گياه نسبتاً به سرماي زمستان مقاوم بوده و در تهران دماي 20 ـ درجه سانتيگراد را تحمل كرده است. در تابستان وجود روزهاي گرم و آفتابي براي گلدهي ضروري است.

مراقبتهاي ويژه :

الف ـ كوددهي : اصولاً توري گياهي است كم توقع كه به مواد غذايي زياد نيازي ندارد. فقط لازم است در اواخر زمستان هر سال، بعد از عمليات هرس، به اندازه يك فنجان كود شيميايي كامل به هر متر مربع از خاك اضافه نمود تا نيازهاي گياه در فصل رشد تامين شود. همچنين ميتوان لايهاي به ضخامت 5 سانتيمتر كمپوست يا پهن اسبي پوسيده پاي بوته ها اضافه كرد.

ب ـ عمليات هرس :

* از آنجائيكه گل توري بر روي شاخه هاي يكساله تشكيل ميشود، لذا جهت افزايش توليد شاخه هاي گل ده لازم است در اواخر زمستان هر سال شاخه هاي مسن را هرس نمود.

* جهت تسهيل ورود نور و هوا به تمامي قسمتهاي داخلي گياه بايد از تراكم زياد شاخه ها كاست.

* شاخه هاي شكسته، مريض و آفت زده معمولاً پناهگاه و منبع انتشار آفات و امراض ميباشند. لذا حذف اين شاخه ها در زمستان قبل از فعال شدن گياه جهت حفظ و تأمين سلامت آن ضروري است.

* در درختچه هاي مسن با حذف كامل شاخه هاي پير ميتوان آنها را وادار به توليد شاخه هاي جديد كرده و بدين ترتيب درختچه را جوان نمود.

زمان هرس :

بهترين زمان براي هرس توري فصل زمستان است، زيرا همانگونه كه قبلاً نيز اشاره گرديد، هرس زمستانه باعث ميشود كه تعداد شاخه هاي گلده افزايش يابد.

از طرف ديگر، چون شاخه ها بدون برگ هستند، براحتي قابل رويت بوده و حذف كامل يا جزئي آنها با سهولت بيشتري صورت ميگيرد.

* طرز هرس شاخه ها:

ـ در درختچه هاي كوچك فقط بايد شاخه هاي ضعيف و بيمار را از ته قطع كرد.

ـ در درختچه هاي بزرگ بايد تمام شاخه هاي سال گذشته را با بالاي دومين جوانه قطع كرد. تنها در صورتي كه درختچه بيش از اندازه بزرگ شده و لازمست كه اندازه اش تقليل يابد، ميتوان شاخه هاي قديمي تر را قطع كرد.

ـ ميتوان با قطع كامل شاخه هاي تحتاني، درختچه را طوري تربيت نمود كه تنه سفيد و زيباي آن باقي بماند.

ـ همانطور كه قبلاً نيز اشاره شد، بعد از عمليات هرس، كوددهي ضروريست.

روشهاي تكثير :

تكثير درختچه از دو طريق كاشت بذر و قلمه ميسر است. ولي معمولاً روش قلمه بيشتر مورد استفاده قرار ميگيرد. به اين ترتيب كه :

ـ ساقه هاي جوان را كه مغز بسته و نيمه خشبي شده اند براي تهيه قلمه انتخاب ميكنند.

ـ طول قلمه بايد 7 تا 14 سانتيمتر باشد.

ـ در صورت برگدار بودن قلمه، فقط چند برگ در انتهاي شاخه نگهداشته، بقيه را حذف ميكنند. وجود برگ و جوانه اثر زيادي بر ريشه دهي قلمه دارد. زيرا جوانه منبع توليد اكسين و برگها منبع توليد كربوهيدراتها هستند كه هر دو براي ريشه دهي ضروري ميباشند.

ـ بلافاصله پس از تهيه قلمه ها، بايد آنها را در گلخانه و در بستري مناسب كاشت.

www.ake.blogfa.com      www.ake.blogfa.com    www.ake.blogfa.com